Meraki cofounders Sanjit Biswas and John Bicket are at it again with Samsara

from: Forbes.com

In 2006, two MIT grad students decided to turn their networking research into a startup called Meraki. Six years later, they sold it to Cisco for $1.2 billion. But when their time was up integrating Meraki into its new home, Sanjit Biswas and John Bicket decided to do something completely different.

The duo played around with drones and with tiny Raspberry Pi computers and smartphone chips. Eventually they realized the smaller and cheaper hardware going into those phones and wearable devices could be used for another purpose: industrial sensors.

“Whenever something shifts by a factor of ten, things really move around,” says Biswas. “This was already great for the consumer, but what about enterprise and industrial companies? None one had really been taking that approach.”

So Biswas and Bicket brought some of the old Meraki gang back together to work on new cloud-connected sensors for industry. When they formally launched their new startup, Samsara, early this year, they did so with a core team of a dozen technical staff already in place. And now as the company emerges from stealth mode, they have a big-name investor behind them, too: board member Marc Andreessen.

Andreessen Horowitz has invested $25 million into Samsara in a larger-than-usual Series A round. Andreessen, who was not an investor in Meraki, likes that the founders are bringing what worked with their previous company to a new, but not wholly unrelated, field. “The what of what they are doing is different, but the how is almost identical,” Andreessen says. “These guys have a special formula, and the playing field is bigger than it was for Meraki. There is no Cisco of industrial sensors. There is no 800-pound gorilla. So that playing field is wide open.”

Samsara raised so much money right off the bat because the challenge it’s tackling is an expensive one. Large systems like municipalities have assets like water tanks that are already checked by sensors, but they’re not hooked up to the Internet, Biswas says. And at other companies like big grocery store chains, quality control can be transformed if a sensor is tracking each pallet of eggs automatically each step of the way.

The incumbents, Samsara believes, haven’t dramatically improved their offerings in recent decades. Biswas is confident that the approach he and Bicket perfected at Meraki will allow them to move faster than those larger companies like Honeywell,Johnson Controls JCI -4.53% and GE. And at a large scale, Samsara hopes to connect your sensors for about $100,000, one-tenth the typical contract cost.

Andreessen sees Samsara as a company that can create a virtual replica of the industrial world from the data its sensors collect. Insights from that system could then dramatically change how logistics and operations are conducted, a “monster” opportunity for Samsara down the road. “A first time founder would not do this,” Andreessen says, noting that Samsara raised more than the typical Series A because it needs to solve for software, hardware and services for industrial clients all at once. “If you’ve exited a company for more than a billion dollars, you have a different conversation with VCs the next time around,” Andreessen says.

Biswas knows that he and Bicket have cut out a big challenge for themselves in an industry with slow sales cycles. But Samsara believes it has the talent and experience to overcome those pitfalls and recapture the Meraki magic for the sensor space. “You just have to outrun everyone,” Biswas says. “You can’t be just a little bit better. You have to be ten times better in some way, not 20% better than how the customer did business before.”

Rotterdam, Witte de Withstraat

van: debestebinnenstad.nl

De finalisten die gaan strijden om de titel ‘Beste Binnenstad 2015-2017’ zijn bekend! Een onafhankelijke landelijke jury koos in de categorie grote steden voor (in alfabetische volgorde) Dordrecht en Rotterdam en in de categorie middelgrote steden kwamen Gouda en Roermond als beste uit de bus.

De afgelopen maand hebben de genomineerde binnensteden de mogelijkheid gehad te motiveren waarom zij de titel ‘Beste Binnenstad 2015-2017’ verdienen. Naast Dordrecht en Rotterdam waren in de categorie grote binnensteden genomineerd: Leeuwarden, Nijmegen en Utrecht. In de categorie middelgrote binnensteden waren naast Gouda en Roermond genomineerd: Almere, Helmond, Middelburg en Uden.

De onafhankelijke landelijke jury bestaande uit experts op diverse binnenstedelijke thema’s beoordeelde de binnensteden van de genomineerden op hun ontwikkeling in de afgelopen twee jaar.

Finalisten grote binnensteden
De jury prijst de ontwikkeling die Dordrecht op het gebied van beleving, detailhandel en cultuur in de afgelopen jaren heeft doorgemaakt. Bovendien kan niet voorbij worden gegaan aan de nieuwe ontwikkelingen op het gebied van cultuur zoals het ‘Energiehuis’. Na de komst van ‘Villa Augustus’ is er veel dynamiek ontstaan rondom het Wantij gebied. Daarnaast zet de stad zich op het gebied van detailhandel in voor ketens en voor lokale ondernemers. De jury is van mening dat de stad zich breed profileert en durft te experimenteren.

Volgens de jury heeft Rotterdam op het gebied van beleving, mobiliteit, vastgoed en detailhandel positieve stappen gemaakt. De stad heeft in de afgelopen twee jaar een enorme dynamiek gecreëerd in de binnenstad en de kwaliteit van de openbare ruimte een enorme impuls gegeven. Bovendien kan niet voorbij worden gegaan aan de ontwikkeling van diverse iconen in de stad, zoals ‘De Rotterdam’, de ‘Markthal’ en het nieuwe station. De stad heeft een heldere visie, waarbij de gemeente zelf ondernemer is.

Finalisten middelgrote binnensteden
De jury prijst de inzet van Gouda om nieuwe lokale retailers en winkeliers aan te trekken. Bovendien is een goede samenwerking aanwezig met diverse partijen in de binnenstad. Door verschillende kleine maar ook grote evenementen te organiseren verspreidt Gouda het DNA van de stad op een goede manier. Daarnaast prijst de jury de stad voor de integrale visie op cultuur.

Met betrekking tot Roermond kan volgens de jury niemand voorbij zijn gegaan aan de retail gedreven visie van de stad en de synergie tussen het Designer Outlet Roermond en de binnenstad. De jury prijst met name de stad voor het constante, hoge niveau van de binnenstad van Roermond. Tevens is de samenwerking binnen het centrummanagement van Roermond een sterk punt.

Bekendmaking winnaars
Op donderdag 8 of vrijdag 9 oktober zullen de finalisten een bezoek krijgen van de jury. Hierbij krijgen de steden enkele uren de tijd om de jury te overtuigen en de juryleden rond te leiden door de binnenstad. De winnaars worden 18 november tijdens een feestelijke bijeenkomst in Den Haag bekend gemaakt. Daarna zal bekend zijn wie zich de komende twee jaar Beste Binnenstad 2015-2017 mag noemen.

bron: De Telegraaf

van: werktrends.nl

Het werken om ons heen verandert in een adembenemend tempo. We bevrijden ons uit de cubicles en haasten ons naar een flexplek of cappuccinobar, of werken vanuit huis met een kind op schoot. Niet alleen de manier van werken wordt flexibeler, maar ook de inhoud. We weten nu al zeker dat onze baan over vijf jaar behoorlijk zal zijn veranderd en dat vergt nu al een plooibare instelling.

In al dat tumult kan het leiderschap niet achterblijven. De ‘baas’ moet mee veranderen of raakt overbodig: misschien zal de baas zoals wij hem kennen wel plaats moeten maken voor een ander concept van leiderschap. Ik poneer vier stellingen over de leiders van de toekomst.

Stelling 1: De toekomstige leider is geen manager
In de klassieke managementliteratuur ziet de organisatie eruit als een stamboom met vertakkingen, een model dat ook bekend staat als ‘de vork’. We zijn er rijk mee geworden in het industriële tijdperk. In tal van organisaties blijkt dat deze vorm van hiërarchie helemaal niet meer nodig is: de rol van de manager is immers het sturen van processen en die vereist andere eigenschappen dan de innovatie en inspiratie die een echte leider biedt. In een flexibele organisatievorm komen deze eigenschappen niet meer automatisch bij elkaar op de trapjes van de ladder.

Een van de meest vergaande vorm om rollen flexibel aan mensen te koppelen, heet ‘holacratie’, een model dat de organisatie in zelfsturende cirkels opdeelt. Zelfsturende teams doen het werk volgens een constitutie. Er is in deze organisatievorm geen baas meer, maar leiderschap en management zijn onverminderd van belang.

Stripfiguur Dilbert, het archetype van de kantoorklerk, zou vast proberen een spaak in het spreekwoordelijke wiel van de holacratie te steken. Maar wellicht houdt de technologie hem tegen. Scott Adams, de tekenaar van het stripje, houdt een geestige blog bij en schreef al in 2012 dat hij denkt dat algoritmes de meeste managementtaken zouden kunnen overnemen. Het gaat immers vooral over het in kaart brengen en optimaliseren van processen en dat kunnen computers beter. “Ik zou zeggen dat de meeste mensen in het management nul leiderschapsvaardigheden hebben, dus de lat ligt niet erg hoog”, schrijft Adams cynisch. Computers kunnen bovendien “net zo vaak een lastige zak zijn als nodig is”.

Hebben computers naast het management ook een taak in het leiderschap? Ik denk van wel.

Stelling 2: De toekomstige leider is een algoritme

In 2014 nam een algoritme met de naam Vital plaats in de Raad van Bestuur van het bedrijf Deep Knowledge Ventures, een durfinvesteerder op het gebied van medicijnontwikkeling. Vital stemt daadwerkelijk mee met investeringsbesluiten.

Je kunt aantekenen dat het hier om een gimmick gaat – wat is immers het verschil met een computerprogramma dat een aanbeveling doet dat de mensen in de Raad van Toezicht al dan niet overneemt? Dat verschil moge klein zijn, maar Vital onderstreept dat in een tijd van Big Data, grote onzekerheid en dito verandering de besluitvorming in het bedrijfsleven niet meer zonder de intelligentie van machines kan om de concurrentie bij te kunnen benen.

Stelling 3: De toekomstige leider is een vrouw (v/m)
Zoals mens en machine in de toekomst zullen moeten samenwerken voor optimale resultaten, zullen mannen en vrouwen dat ook moeten doen. Daarbij gaat het niet zo zeer om het geslacht van de personen in kwestie, maar eerder om het benutten van diversiteit.

Een onderzoek in de Harvard Business Review onderzocht bij 64.000 mensen wat als belangrijkste competenties voor moderne leiders werd gezien, en of je die als masculien of feminien kon typeren. Acht van de tien (expressie, toekomstgerichtheid, redelijkheid, loyaliteit, flexibiliteit, geduld, intuïtie en samenwerking) staan aan de feminiene kant, slechts twee (besluitvaardigheid op plek 3 en weerbaarheid op 8) aan de masculiene kant.

Misschien gaan vrouwen het ook echt beter doen dan mannen. Alhoewel ook mannen feminiene kwaliteiten kunnen hebben, mits ze deze toelaten en/of worden geaccepteerd. De Financial Times berichtte dat vrouwelijke managers van investeringsfondsen beter presteren dan mannen. Volgens de krant omdat vrouwen meer risico-avers zijn en ook in turbulente tijden achter hun beslissingen blijven staan.

In elk geval zal de klassieke baas, wiens taakomschrijving en -opvatting nog stammen uit een tijd waarin de mannen het voor het zeggen hadden, snel zijn uitgerangeerd – of het nu een man is of een vrouw.

Stelling 4: De toekomstige leider ben je zelf
De baan van de toekomst biedt niet meer de zekerheden van weleer. Voor steeds meer mensen zal het daarom zaak zijn om het leiderschap van hun eigen carrière ter hand te nemen. Dat kan door je creatieve vermogens te benutten binnen een zelfsturend team, jezelf te ontplooien als zzp’er of op een geheel andere wijze.

Om in stormachtig weer te kunnen varen, zal je goed koers moeten houden. De échte leider van toekomst ben je daarom zelf.

Over Farid Tabarki

• Founding director Studio Zeitgeist
• Trendwatcher of the Year 2012 – 2013
• Columnist Het Financieele Dagblad
• Jongste (en enige dertiger) op de lijst van Top 200 meest invloedrijke Nederlanders
• Zie ook: www.studiozeitgeist.eu

Meer lezen over de toekomst van werk? Download hier een recent whitepaper van The Economist Intelligence Unit, in opdracht van Ricoh (PDF).

Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met NRC Media.

van: bellen.com

Column Erwin Boogert. Mobiel bellen en internetten in het buitenland blijft peperduur, ondanks eerdere politieke beloftes. De Europese ministers lachen ons, de consument, recht in ons gezicht uit en belemmeren tegelijkertijd de ontwikkeling van de Europese digitale markt.

Het leek bijna te mooi om waar te zijn. Neelie Kroes wist in haar tijd als eurocommissaris een voorstel te presenteren waardoor mobiel bellen en internetten in het buitenland veel goedkoper zou worden. Of je nu thuis bent of in Zuid-Italië, overal zou het eind 2015 even duur zijn. Geen zorgen meer over hoge rekeningen. Geen extra buitenlandbundeltjes meer. Heerlijk. RTL Nieuws achterhaalde onlangs dat dat plan sneuvelt.

De Europese Commissie kan het wel willen en het Parlement kan het ermee eens zijn, maar dan moet ook de Raad nog groen licht geven. En zij, de ministers van de lidstaten, zetten het licht nu op donkerrood. Dit is een puur politiek spel. Het heeft niets met de reële wereld te maken.

Als je in het buitenland bent, ben je gast op het mobiele netwerk van een andere operator dan die van jezelf. Logisch. Voor dat gastgebruik rekenen ze geld. Dat kan makkelijk euro’s per megabyte zijn. Operators in de zuidelijke landen piepen nu, met kennelijk succes, dat zij door plan Kroes miljarden aan inkomsten mislopen.

De huidige Europese Commissie heeft de mond vol van een zogeheten ‘digital single market’. Overal gelijke rechten en regels en om de ontwikkeling van dé Europese markt te bespoedigen. Op het belangrijkste fundament daarvan, mobiele internettoegang, heffen de EU-ministers nu een dikke belasting.

“Tja”, zullen de ministers in de Council hebben gedacht, “wat moeten die mensen ook met al die megabytes? Eentje per week is toch meer dan genoeg.” En zo is het voorstel nu om – let wel – 80 megabyte, 40 minuten bellen en 40 sms’jes per jaar tegen het thuistarief te laten factureren. De rest gaat gewoon nog tegen de jackpotprijs. Dat is: wat de gek ervoor geeft. Let wel: we hebben het hier over 1,5 megabyte per week. Dat is niet uitgerekend door een econoom maar pure dronkemanstaal.

Laten we voor de aardigheid het laatste kwartaalbericht van Vodafone er eens bij pakken (PDF). Op pagina 33 staat dit: “25 procent van de dataklanten gebruikt maandelijks meer dan één gigabyte aan dataverkeer.” De grootste groei zien we in Spanje en Italië. Laat dat even inzinken: Spanjaarden en Italianen internetten zich suf en dat mogen wij betalen middels torenhoge tarieven voor het gastgebruik op hun netwerken. En bedankt.

Deze afbeelding laat de praktijk van alledag zien en onze Europese ministers beledigen ons met tachtig megabyte. Per jáár.

Het vervelende is dat deze regels, indien aangenomen, ons nog jaren zullen blijven achtervolgen. Nu is het moment om dat te voorkomen, maar de consument lijkt de grote verliezer te worden.

Alle onderzoeken laten zien dat IT en internet smeerolie zijn die economieën laten groeien. Waarom dan consumenten en zakenlui zo tegenwerken met dit soort belachelijke politieke plannenmakerij? Het erge is nog dat er geen enkel logisch argument is te verzinnen voor een cap van tachtig MB. De ‘onderhandelingen’ moeten ongeveer zo hebben geklonken: “Vijftig MB. Nee, te weinig? Honderd MB dan?” “Nee, te veel. Doe maar iets in het midden en dan naar boven afronden. Dan zijn de Hollanders ook blij.” “Per maand?” “Ben je betoeterd? Straks gaan mensen dat echt doen. Doe maar per jaar.”

Twee weken geleden was ik een paar dagen in Berlijn. Daar kocht ik dagbundels van honderd MB bij mijn operator. Die waren bij ietwat ondergemiddeld gebruik steevast op aan het begin van de avond.

*) Auteur Erwin Boogert is journalist voor Emerce en werkt ook freelance. Hij herkent verlies-verlies-situaties als hij ze ziet.

van: emerce.nl , Reinder Koornstra

Multichannel, Cross-channel en Omnichannel, het lijkt allemaal op elkaar, en in de praktijk worden de begrippen dus vaak, ook door bijvoorbeeld Wikipedia, door elkaar gebruikt. Dat maakt het allemaal nogal onoverzichtelijk, terwijl er toch duidelijk ‘lucht’ tussen deze begrippen zit.

Multichannel is een oud begrip uit de goede oude marketingtijd, en het betekent niet veel meer dan dat fabrikanten via verschillende distributiekanalen, waaronder de winkel, hun uiteindelijke klant bereikten. Het verschil is dat, mét de introductie van de webshop, dit begrip nu ook wordt gebruikt bínnen de retailsector zelf. Hier betekent dit dat een winkel of winkelketen naast de fysieke winkelformule nog een webshop exploiteert zonder dat er sprake is van een voor de klant zichtbare wisselwerking. Waarschijnlijk alleen als (pover) verdedigingsmiddel tegen de ‘pure players’!

Cross-channel is de term die we gebruiken als winkelorganisaties hun klanten dezelfde producten tegen dezelfde condities aanbieden in winkel én webshop, waarbij de klant zelf kan bepalen hoe hij zich informeert, waar hij de aankopen doet, hoe hij betaalt, op welke manier hij de aankoop thuis krijgt en hoe hij service en retouren gebruikt.

Omnichannel lijkt hier veel op, maar hier is sprake van een volledige integratie van systemen in winkel en webshop zodat de klant geen duidelijke overgang ziet tussen waar het aanbod van de fysieke winkel eindigt en dat van de webshop begint, en omgekeerd.

Duidelijk moet zijn dat het aanbod in de webshop in al deze gevallen een AANVULLING is op de bestaande winkelformule, waarbij alleen de mate van integratie verschilt. Of een winkelier nu Multichannel, Cross-channel of Omnichannel opereert, hij heeft naast zijn winkeloperatie ook een webshopoperatie en zal de meerkosten van deze constructie moeten opvangen door extra omzet tegen een attractieve marge. De praktijk wijst uit dat zowel het eerste als het laatste meer een vrome wens dan de bedrijfskundige werkelijkheid is.

De Nieuwe Winkelier

Het concept van De Nieuwe Winkelier gaat veel verder. Hier wordt de winkelformule geherdefinieerd op basis van vergaande integratie met de webshop. De Nieuwe Winkelier kan hierdoor dingen doen die zonder die webshop niet mogelijk waren, en optimaal gebruik maken van de kansen die het internet biedt zodat de formule weer decennia vooruit kan.

Slechts het Kernassortiment is vrijwel volledig in de winkel verkrijgbaar, het Randassortiment zorgt voor een regelmatig wisselend winkelbeeld, maar is grotendeels alleen via de webshop, vanuit de winkel, vanaf huis, of mobiel, verkrijgbaar. Het aanvullende assortiment wordt, behoudens wat serviceproducten, geheel afgebouwd.

Dit leidt ertoe dat de winkel haar klanten een meer gespecialiseerd en gedifferentieerd aanbod biedt in een dynamische winkelomgeving. En dat op maar een deel van het huidige winkeloppervlakte. Hoewel ook hier, net als bij Omnichannel, de afstemming op specifieke klantenwensen optimaal is, is er in dit concept geen sprake van dubbele, maar juist van gehalveerde kosten. Immers, het winkeloppervlakte wordt gehalveerd, en daarmee ook de huur, de energiekosten, de personeelskosten en de voorraad.

Natuurlijk raakt de Nieuwe Winkelier wat omzet kwijt door afbouw van het aanvullend assortiment, maar tegelijkertijd biedt hij zijn overblijvende klanten een attractievere, specifiek op hun wensen afgestemde, propositie. Een propositie waar de voordelen van een fysieke winkel en die van een professionele webshop worden geïntegreerd, zodat het aanbod van “pure players” uit de online wereld daar maar magertjes tegen afsteekt.

Mede daardoor, én door de webshop, zal dat omzetverlies tot een minimum beperkt worden, terwijl de winkel veel sneller kan inspelen op wisselende situaties, zowel in de tijd (seizoen/weer/evenementen) als op specifieke mogelijkheden binnen het primaire marktgebied.

Waarom dan Omnichannel?

Het antwoord is al aan het einde van de eerste paragraaf gegeven. De betrokken winkelier of winkelorganisatie kan de bestaande formule handhaven en tóch, in de eigen visie, innoveren via die geïntegreerde webshop. Dat lijkt een veel veiliger benadering dan die van ‘De Nieuwe Winkelier’ die toch voor management en personeel een ‘Umwertung aller Werte’ lijkt in te houden. Het leidt alleen wel tot wat Donald Sull ‘Actieve Inertie’ noemt, de situatie waarin de kernwaarden van ooit de molenstenen voor vandaag vormen. Molenstenen die steeds meer geld kosten, en steeds minder opleveren!

Waarom De Nieuwe Winkelier

Uiteindelijk gaat het bij die ‘re-invented’ formule om dezelfde behoeften van dezelfde klanten in dezelfde productgroep(-en), het gaat om dezelfde klantenbenadering, dezelfde prijs/waarde verhouding, dezelfde merkwaarde, maar wel met een flink aangescherpte positionering in het almaar waziger wordende concurrentieveld.

Met de Nieuwe Winkelier laat het management de winkelformule als een feniks uit de as van de oude, pre-web, formule opstijgen. De klant ervaart de winkel als nieuw, tegelijkertijd als bekend en vertrouwd, maar aanmerkelijk intiemer dan voorheen en meer gericht op ‘ons soort mensen’.

Redding voor Miss Etam?

Voor grotere winkelorganisaties betekent De Nieuwe Winkelier dat binnen hetzelfde formuleconcept veel gemakkelijker op lokale wensen kan worden ingespeeld. Dát zullen bedrijfsleiders, en zeker franchisers, waarderen! Dan kan, omdat de voorraad niet langer hoofdzakelijk in de winkel ligt, maar in het magazijn blijft. Die magazijnen doen dan ook zowel dienst ten aanzien van individuele klanten die via de webshop hun bestellingen doen, als ten aanzien van de bevoorrading van winkels. Inter-filiaal vervoer zal nauwelijks meer voorkomen en wat ter plekke niet loopt, qua maat, model of prijsklasse, komt al gelijk de winkel niet in.

Miss Etam zou een leuke kandidaat zijn om dit toe te passen en zo onze winkelcentra te verblijden met een winkelketen die er weer toe doet. Gewoon doorstarten met de bestaande formule leidt natuurlijk nergens toe. Dat hebben we recent nog bij De Schoenenreus gezien.

van: rabobank.nl ,  Peter Nieland

from: Forbes.com

The cruise industry is big business and getting bigger, and passengers are increasingly making purchase decisions based on WiFi speed and, more poignantly, the cost of that WiFi.

In 2014 it was estimated by Statistica to be worth $37 billion, that’s almost 50% up from 2009. Furthermore, in 2015 it will be a $40 billion industry with more than 40% of this market coming from North America, and passengers are getting younger.

It is easy to see why people are moving towards the sea as a mode of travelling; air travel has been on the decline for decades. Unless people are travelling business class or above, what was once a service-driven industry is now a race to the bottom by airlines offering customers low fares and a barely endurable experience.

But what of the experience when wanting to go on a cruise and how it is when the ship finally disembarks? At present, not very good when trying to book a cruise and very expensive once on board, especially when it comes to internet connectivity. On many liners, prices are pay-as-you-go and cost almost a dollar per minute and even narrowband experiences can cost customers up to $100 per day.

For those who are embarking on their first cruise, it is a confusing experience. So-called experts offer a miasma of packages, discounts and deals that can make a grown human cry. Doing it by yourself is also a bewildering trip back in time with websites that resemble 1970s brochures.

But this industry is being disrupted like any other. Cruiseable is a platform where potential customers can look at crowdsourced reviews and tailor a cruise that suits them, instead of signing up to a package offered from the outdated models offered by travel agents.

This archaic model is replicated when it comes to WiFi connectivity and prices, on most cruises, it it like going back in time to dial-up speeds and prohibitive costs. Most Wi-Fi signals on board a cruise are generated via a satellite and the costs of using and operating such as system affects charges. A lot of cruise companies offer packages to keep costs down during the trip and it is crucial to research this when booking a cruise.

Things, however are slowly changing. Earlier this year, Carnival CCL -0.61% Cruises unveiled the industry’s first hybrid wireless network on-board named WiFi@Sea. Using a combination of strategically located land-based antennas installed along cruise routes, Wi-Fi from a port connection and advanced satellites, the company claims internet speeds 10 times faster than before.

Purple WiFi is a UK public hotspot system that harnesses the power of social media marketing and its CEO Gavin Wheeldon believes that the current prices of cruise liners can be cheaper and more targeted.

“It is more expensive to provide bandwidth in a maritime type of environment, which is typically done either with cellular networks or satellite, but not to the extent where it justifies exorbitant fees.

“I would suggest a fairer way would be to offer a capped speed for free to allow email, social media access and browsing while those wanting to use heavy bandwidth applications such as video could pay a premium. If the WiFi is not stable enough to use, it’s a missed commercial opportunity, as well being extremely frustrating for passengers,” he said.

Other approaches to bring down the cost of cruising WiFi prices is to offer faster speeds at the ports along the journey, an offering that would be attractive to those passengers who can forbear from accessing the internet.

But it appears that, like most of us, passengers now treat internet access as a utility and that isn’t just at home, on train or in the air, it also refers to the sea. Cruise liners will have to accept this is a service they need to supply… and a speed and price that their customers have come to expect elsewhere.

from: mobilemarketing.nl Antje Meindersma | 11 februari 2015, 13:43

Wat we tot nu leerden uit het opzetten van een beacon platform.

Je ziet C pas wanneer je van A naar B bent gegaan. Bij A blijvend, leer je niets. Dat was de boodschap van Michiel Muller tijdens TEDx Nijmegen 2013 (bekijk hier de video). Je moet dus gewoon beginnen. Begin en gaande weg leer je dingen en kom je de kansen tegen die je van tevoren onmogelijk kon bedenken.

Ons succes is jouw succes.
Ik wil met jullie een paar van onze lessen, missers en kansen delen in het ontwikkelen en uitrollen van Lightcurb. Lightcurb is een gigantisch succes met internationale gebruikers, nominaties voor prijzen, maar vooral veel belangstelling. Dit maakt dat we ervoor kiezen om open te communiceren over onze cases, maar ook over onze ervaring. Want alleen zo kunnen we leren van elkaar en elkaar verder helpen.

Waarom Lightcurb beginnen?
De dingen die je met beacons kunt, zijn ongekend. Het is een onontgonnen terrein en Lightcurb geeft je de tools om hierin direct aan de slag te gaan. Wij geloven in experimenteren en ontdekken. Wij zien dat veel bedrijven zich afvragen wat te doen met Beacons. Lightcurb maakt het mogelijk  om snel, simpel en betaalbaar aan de slag te kunnen met beacons. Wij hebben alle techniek bereikbaar gemaakt voor je, zodat jij je volledig kunt richten op je business.

Onze 5 ontdekkingen. Jouw do’s en dont’s.

1. Wat laat je zien aan wie?
Na de lancering van het Lightcurb platform bleek al snel dat mensen moeite hebben om relevante boodschappen te sturen via beacons. Bedenken wat relevant is voor een ontvanger, maakt dat je (vaak) los moet laten wat jij zelf wilt sturen. Beacons maken de klant weer koning. En de klant wil relevantie in content en context. Dit betekent dat de notificatie aangepast moet kunnen worden in tijdstip, bereik van de zender en aan het aantal keer dat iemand langs loopt. En dit hebben we dan ook mogelijk gemaakt in de nieuwe manager, welke trouwens volledig te beheersen is vanaf je mobile devices!

Don’t: koppel niet je generieke homepagina aan je beacon. Grote kans dat dit niet specifiek of relevant genoeg is voor de ontvanger. Je staat bijvoorbeeld voor een etalage van winkel, dan wil je niet de website zien, maar een specifiek aanbod of coupon.

Do: Zet beacons in als extensie van je klantcontact. Welkom bij binnenkomst, en (op basis van aantal bezoeken) een kortingscoupon of relevante aanbieding (op basis van tijdstip of het weer). Bijvoorbeeld: Welkom Antje, kom je opwarmen met warme chocolademelk? 2e kopje gratis op onze derde etage. Of bij warm weer, korting op de badkleding.

2. Massa, massa, massa.
Het inzetten van Beacons is voor veel partijen als retailers afhankelijk van de massa. Onze pilot in Leeuwarden maakte dit duidelijk. Een flink aantal winkels heeft een beacon, maar als er maar weinig gebruikers zijn van de app, die daarmee je winkel in komen. Dan is de meerwaarde van een beacon lastig aan te tonen. En terecht.

De moeilijkheid zit hem dan ook in massa creëren. Samenwerking is hierin key. Samenwerking tussen winkels, tussen straten of een winkelgebied, maar ook bijvoorbeeld met de gemeente of met een andere partijen, zoals bij deze pilot met het NDC. Het ontvangen van advertenties of kortingen alleen is geen reden voor een gebruiker om een app te downloaden. Laatst staan om deze te behouden. Wat kun je dan doen?

Integratie en relevantie. Binnen een plaats als Leeuwarden of een event als TEDx hebben we laten zien dat alleen pushnotificaties ontvangen niet de meerwaarde is voor een gebruiker. De boodschappen zijn onderdeel van het totaal. De app geeft meer informatie over bijvoorbeeld routes, geeft gepersonaliseerde aanbiedingen of de mogelijkheid tot punten sparen. Loyalty apps integreren daarom beacons binnen huidige systemen om zo aantallen bezoeken bij te houden, maar ook om op moment van  binnenkomst gepersonaliseerde aanbiedingen te kunnen sturen. Zie hier een voorbeeld uit Zweden.

Reden te meer voor ons om 2 belangrijke keuzes te maken: de Lightcurb app is gericht op notificaties sturen en beheren. Daarnaast hebben we de goed gedocumenteerde Lightcurb library gemaakt voor integratie in bestaande apps en platformen.

Don’t: verwacht niet dat gebruikers een app gaan downloaden wanneer de meerwaarde van het ontvangen van boodschappen niet super relevant voor hen is. (succesvolle voorbeelden volgen bij simpel en klein)

Do: wanneer je een succesvolle app hebt, verrijk deze met de Code Library en integreer beacons in je mobile strategie.

3. Simpel en klein
Dat relevantie niet altijd over massa gaat en beacons niet alleen voor retail zijn bewijzen de volgende succesvolle voorbeelden. Klanten van Lightcurb ontdekten hoe simpel en makkelijk de inzet van beacons kan zijn!

Een school in Koeweit gebruikt beacons om informatie te delen over activiteiten en locaties binnen de school met ouders en leerlingen. Deze school gebruikt de beacons tevens om interactieve proeven te doen met leerlingen!

Daarnaast gebruikt een bekende campus in de VS Lightcurb om nieuwe studenten wegwijs te maken op dit grote terrein. Als onderdeel van het introductieprogramma hebben beacons hierin een prominente rol en kunnen leerlingen altijd snel en overzichtelijk zien waar ze zijn.

Belangrijk is dat de maps functie binnen de Lightcurb daarom een duidelijkere plek gekregen. Zowel binnen de manager als binnen de app hebben we in versie 3 meer ruimte gecreëerd voor het inzetten van beacons binnen routes.

Don’t: niet ingewikkeld doen, wanneer het ook makkelijk kan en zeker niet zelf het wiel uitvinden. Wanneer wij dat al voor je hebben gedaan.

Do: voor korte en overzichtelijke taken is lightcurb perfect en betaalbaar in te zetten.

4. Stick to what they know
Beacons, notificaties… het staat allemaal in de kinderschoenen. Laat staan dat de consument weet wat hij hiermee moet of wil. Taak dus van ons en van jullie om hier goed mee om te gaan. Zorg dat mensen geen last hebben van techniek. Het feit dat je lokatiebepaling en bluetooth aan moet zetten is voor velen al een drempel. Ik kan het daarom niet vaak genoeg zeggen. Zorg voor een goede gebruikerservaring (mobile) en zorg voor relevantie.

Don’t: wanneer je beacons in een app laat binnenkomen in een inbox. Verwachten mensen een inbox zoals ze deze kennen. Gebruik de term notificaties niet. Terminologie en nieuwe functionaliteiten introduceren steekt nauw.

Do: zorg dat je niet ZO innovatief bent, dat men het niet meer snapt. Je hebt te maken met een early adopter markt van een product die communiceert met mensen van alledag.

5. Focus
Een platform maken in een markt die in de kinderschoenen staat, met drie partijen, met drie visies en 1000 ideeën. Neem daarbij enthousiaste klanten met nog meer ideeën en een paar flinke nominaties voor innovatie prijzen. Dit zijn slechts een paar ingrediënten voor het recept van Lightcurb zoals dit voor je ligt.

Lightcurb is gemaakt uit pure passie en uit eigen investering. Alle aanpassingen en alles wat je ziet is door Snakeware en Alledaags gefinancierd. De uitdaging in een product als Lightcurb is het behouden van Focus. Focus in ontwikkeling en tevens focus in communicatie. Wij hebben altijd gezegd dat we het gewoon doen. Wij geloven in beacon business en maken dit beschikbaar voor iedereen.  Daarom presenteren we jullie met trots versie 3 van het platform. Direct aan de slag met beacons!

Don’t: wees niet bang om fouten te maken en luister niet naar kritiek. Iedereen kan commentaar hebben, maar niet iedereen durft te creëren.

Do: Ga ontdekken. Begin met je idee. Begin gewoon bij A.