door: Wouter Keuning, 10 januari 2015 Het Financieele Dagblad

De toepassing van big data in de retail belooft veel. Voor bedrijven moet dit onder meer leiden tot een betere klantkennis en geoptimaliseerde logistiek. Voor consumenten betekent het meer op maat gesneden communicatie en een betere winkelervaring. Dat betekent: minder lastiggevallen worden met advertenties waar je niet op zit te wachten, niet meer naast producten grijpen omdat ze niet voorradig zijn en optimale service, online en offline.

Robert Feltzer van databasemarketingbureau EDM formuleert het zo: ‘Big data biedt bedrijven in de eerste plaats de kans om hun klanten veel beter te leren kennen dan nu het geval is. Voor marketeers die echt nieuwsgierig zijn naar wat klanten beweegt, bieden deze ontwikkelingen ongekende mogelijkheden.

Dat is voor klanten goed nieuws.’

Momenteel is het meestal nog zo dat bedrijven één boodschap bedenken en die naar alle consumenten sturen. Maar volgens Sander Kok van onlinemarketingbureau Blue Mango Interactive zal dat steeds meer veranderen naar een-op-eencommunicatie. De snelle ontwikkeling van allerhande analysesystemen zal retailers volgens hem steeds beter in staat stellen de online- en offlinewereld met elkaar te verbinden.

‘Zo kunnen zij de marketingboodschap steeds beter afstemmen op de klant gedurende zijn hele klantreis.’

Michiel van Mens, een zelfstandig marketing intelligence consultant die voor diverse retailers werkt, maakt dit beeld concreter met een aantal voorbeelden.

‘Op een kassabon kan je niet zien wat iemand in zijn handen heeft gehad en weer heeft teruggelegd, terwijl dat juist nuttige informatie kan zijn om te bepalen welke boodschap je naar iemand moet sturen. Online kan dat al wel, maar nieuwe technieken zullen dat ook in de fysieke winkel mogelijk maken.’ Nog een voorbeeld: ‘Voor een bouwmarkt kan het interessant zijn te weten welke klanten nog eens terugkomen nadat ze eerder op de dag al een keer langs zijn geweest. Zijn dat voornamelijk mensen die thuis een douche of een toilet aan het installeren zijn, dan kan je de informatie in je winkel over dat soort klussen verbeteren. Maak bijvoorbeeld een folder met informatie over wat je allemaal nodig hebt als je een douche of toilet installeert. En van de klanten die niet terugkomen is het interessant om te weten of zij in één keer alles kochten wat ze zochten, of dat ze naar een concurrent zijn gegaan omdat ze bij jou iets niet konden vinden.’

De mogelijkheden van big data in de retail zijn dus eindeloos. Maar voor het zover is dat bedrijven een ‘360-gradenbeeld’ hebben van elke klant, is nog een lange weg te gaan, die bovendien bezaaid ligt met struikelblokken. De technologie zelf hoort daar overigens niet per se bij: met de huidige techniek is al zeer veel mogelijk. De ontwikkelingen worden eerder geremd door privacy vraagstukken en het gebrek aan kennis binnen organisaties.

Willen we als klant wel dat bedrijven alles over ons weten? En heb ik er als consument iets over te zeggen als ik dat niet wil? Wie is de eigenaar van al die data? En voor bedrijven geldt: die data zijn wel interessant, maar hoe distilleer ik hieruit een relevante boodschap voor mijn klant? En hoe zorg ik ervoor dat die mijn boodschap op het juiste moment ontvangt? Of: hoe pas ik deze aanpak in in de bestaande bedrijfscultuur?

Aan de hand van interviews met Sander Kok (Blue Mango), Michiel van Mens (Vanmens) en Robert Feltzer van databasemarketingbureau EDM maakt Het Financieele Dagblad een ‘reality check’: waar staat de retail op dit moment met big data, hoe zou de retail eruit kunnen zien over, zeg, tien jaar, en wat zijn de struikelblokken die ze daarbij tegen kunnen komen?

1 WEL DATA, MAAR WEINIG GEBRUIKT

Al jaren verzamelen retailers data, maar de meeste doen hier nog weinig mee. Aanbiedingen op maat zijn eerder uitzondering dan regel.

Hoewel het verzamelen van klantgegevens al jaren gaande is, wordt er met die data nog maar weinig gedaan. 99% van alle consumenten die in winkels rondlopen, doet dat anoniem. Echte kennis van wie de klant is en wat hem beweegt ontbreekt. Hoewel er veel technologie voorhanden is, wordt daar maar mondjesmaat gebruik van gemaakt.

De bonuskaart van Albert Heijn is een veelzeggend voorbeeld. Het supermarktbedrijf verzamelt via de klantenkaart al langer dan een decennium gegevens van zijn klanten. De onmetelijke berg data werd vorig jaar in één keer bij het vuil gezet, omdat Ahold er niets mee kon. De gegevens waren vervuild doordat klanten veelvuldig gebruikmaakten van andermans bonuskaart. Het feit dat de kaart van veel klanten anoniem is, maakte diepgravende analyse lastig en het bedrijf is helemaal niet ingericht op persoonlijke marketing. En zo waren er nog talloos veel meer oorzaken voor het falen van de kaart. Ook de nieuwe kaart, die in 2014 werd gelanceerd en die je als klant kunt ‘de-anonimiseren’, is nog geen grote stap voorwaarts. De ‘persoonlijke aanbiedingen’ van het supermarktconcern zijn nog steeds e-mails met zeer algemene suggesties.

Ook een bedrijf als Ikea, dat met zijn Family-pas al jaren klantdata verzamelt, doet met die gegevens niets spectaculairs. Andere grote concerns, zoals Hema of Blokker, maken überhaupt nauwelijks gebruik van nieuwe technieken om data te verzamelen. Online en of- fline zijn binnen bedrijven vaak nog totaal gescheiden werelden. Het koppelen van data over onlineklantgedrag en offlinewinkelgedrag en -koopgedrag gebeurt nog nauwelijks.

Natuurlijk zijn er ook bedrijven die wél van alles met klantdata doen. In de eerste plaats gebeurt er veel online, omdat klanten volgen daar nu eenmaal eenvoudiger is. Denk aan de aankoopsuggesties die Bol. com doet op basis van eerder koopgedrag.

Ook de fysieke retail staat niet stil. Dixons deed vorig jaar in zijn winkels tests met wifi- en bluetoothtracking: klantbezoek in kaart brengen door signalen van hun mobieltjes op te vangen.

Ook de Bijenkorf is behoorlijk actief. Aan de hand van de klantenkaart van het warenhuisconcern kunnen verkopers op hun beeldscherm de koophistorie zien van de klant die zij aan de balie hebben — mits de klant hiervoor toestemming heeft gegeven. En Emté, de supermarktketen van Sligro, heeft sinds 2014 een slimme kaart waarmee het klanten koppelt aan horecabedrijven die Sligro-klant zijn. Wie boodschappen doet bij Emté krijgt punten die je kunt gebruiken in de supermarkt, de onlinewinkel, de snackbar of het restaurant. De gegevens die zo worden verzameld gaan dus over veel meer dan alleen het koopgedrag in de supermarkt.

2 OBSTAKELS VOOR DATAGEBRUIK

Het effectief gebruik van big data is nog in de beginfase.

Niet alleen vanwege privacy, maar ook doordat de winkels zelf er nog niet klaar voor zijn.

Tussen wat is en wat zou kunnen zijn, staan altijd talloze obstakels in de weg: ook in de retail. Een van de remmende factoren is privacy. Bij de ontwikkeling van zijn oude en nieuwe bonuskaart kreeg Albert Heijn het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) regelmatig op zijn dak. Het is daarmee geen uitzondering. Elk bedrijf dat big data gebruikt om de klant beter te leren kennen, loopt het risico verstrikt te raken in de privacydiscussie.

Ook Dixons, dat op proef klanten in zijn winkels ging volgen via de wifi- en bluetoothsignalen van hun telefoons, kwam vorig jaar in een publicitaire storm terecht: de klanten waren niet ingelicht over de test.

Door dit soort akkefietjes worden veel bedrijven kopschuw.

Als er al iets wordt ondernomen met big data dan duikt de juridische afdeling er vaak vroegtijdig op, neemt de boel over en spijkert alles dicht. En dat is niet bevorderend voor vernieuwing.

Opvallend bij het privacyvraagstuk is overigens ook dat consumenten hun privacy online heel anders beleven dan in de fysieke wereld. We delen massaal persoonsgegevens via apps op onze telefoons en laten zonder morren contactgegevens achter op websites waar we boeken of kleding kopen, maar in een fysieke winkel krijgen we het benauwd als de caissière ons vraagt naar onze postcode.

Goede wetgeving die is geent op het digitale tijdperk en adequaat ingrijpen bij overtredingen kunnen helpen de zorgen over privacy weg te nemen. Net als goede voorlichting en mogelijkheden voor de consument om zelf te bepalen wie er wel of niet toegang heeft tot je gegevens.

Een tweede belemmering zit in de beperkte kennis en ervaring binnen organisaties. Uit de wekelijkse aankoop van luiers afleiden dat iemand jonge kinderen heeft kunnen we anno 2015 wel. Maar op het juiste moment een aanbieding doen voor een speen en weten of de klant in kwestie gevoelig is voor korting of een bijzonder product, dat is andere koek.

Je klanten echt kennen en weten wat hen beweegt, blijkt sowieso een lastig vak. Hoewel e-commercebedrijven hierin verder zijn dan fysieke spelers, is zelfs online vaak te zien dat we pas aan het begin staan van de dataontwikkelingen.

Wat te denken van de advertentie voor een kinderfietsje die je wekenlang, op alle sites waar je komt, achtervolgt terwijl je dat specifieke fietsje allang hebt aangeschaft? Zoiets is weinig effectief. Reclames voor een weekendje Rome terwijl je dat tripje net hebt geboekt, vallen onder hetzelfde chapiter.

Nog een sta-in-de-weg is de manier van denken en werken die veel organisaties al jaren kenmerkt.

Retailbedrijven zijn van oorsprong inkoopgedreven organisaties. In plaats van een op een te kijken naar klantbehoeften, zijn ze in eerste instantie gericht op de verkoop van zoveel mogelijk spullen. Werknemers worden daar ook op afgerekend.

Dus in plaats van zichzelf de vraag te stellen waar een bepaalde klant behoefte aan heeft, stelt de supermarktondernemer zich eerst de vraag hoe hij zo snel mogelijk van de pallet rookworsten in zijn magazijn afkomt.

3 DATASHOPPEN IN HET JAAR 2030

Over vijftien jaar bezoeken we nog wel winkels, maar zijn onze vaste boodschappen geheel geautomatiseerd.

Betalen gaat met scanapparaten.

De kassa.

Van een jaar of vijftien geleden weet je nog vaag hoe zo’n ding eruitziet, maar in je brein staat het apparaat inmiddels op hetzelfde plankje als de vaste telefoon en de fax.

Het winkelen van 2030 is sowieso totaal niet meer te vergelijken met hoe dat ging in 2015. Zaken als toiletpapier, melk en babyvoeding worden uiteraard automatisch thuisbezorgd als ze op zijn. Voor de boodschappen die niet standaard zijn, bezoek je nog altijd een fysieke winkel.

De supermarkt kent jou als klant nog beter dan de dorpsbakker vroeger al zijn klanten kende. Dat kan overigens alleen doordat jij het nut inziet van op maat gesneden aanbiedingen en kortingen van die supermarkt.

Je hebt het bedrijf daarom toestemming gegeven jouw data te gebruiken.

De autodealer, die je minder vertrouwt, verschaf je geen toegang tot je data, net als het warenhuis.

Uit de gegevens die de supermarkt de afgelopen jaren heeft verzameld, blijkt dat je drie kinderen hebt, dat je recentelijk gescheiden bent en dat je vijf ton hypotheek hebt op je huis.

Je koop- en winkelgedrag, zowel online als offline, zijn uiteraard ook gedetailleerd in kaart gebracht. Uit de tijd die je online doorbrengt in het virtuele wijnrek en uit jouw wijnkeuzes in de fysieke winkel door de jaren heen leidt het bedrijf af dat je graag een bourgogne drinkt.

Uit het koopgedrag van andere, met jou vergelijkbare consumenten weet de supermarkt bovendien dat klanten zoals jij, die veel versproducten kopen, liefhebbers zijn van vis.

Niet verwonderlijk dus dat je, wanneer je voor het visschap staat, je mobiel voelt trillen: een op maat gemaakte aanbieding van verse tonijn. De aanbieding gaat uiteraard gepaard met een suggestie voor een passende witte wijn. Ook een aantal receptsuggesties met tonijn komt voorbij op je beeldscherm.

Kassa’s zijn zoals gezegd inmiddels artefacten uit een lang vervlogen verleden.

Dankzij scanapparatuur in poortjes voor de uitgang wordt automatisch berekend voor welk bedrag je boodschappen in je karretje hebt liggen. Nog voordat je de spullen in je auto hebt gelegd, is het bedrag automatisch van je rekening afgeschreven.

Voor je naar huis gaat, loop je nog even binnen bij de elektronicazaak. Online heb je je al uitgebreid georiënteerd.

Naar welk tv-toestel je voorkeur uitgaat, is dus al bekend als je de winkel binnenloopt. Het ‘verbaast’ de trackingsystemen in de winkel dan ook geen seconde dat je direct op dat bewuste toestel afloopt en veel tijd doorbrengt met het bekijken en testen ervan.

Een winkelmedewerker komt al snel naar je toe. Hij doet je een mooie aanbieding, afgestemd op realtimeprijsvergelijking met concurrenten. Na een korte onderhandeling komt er een voor jou acceptabel bedrag uit. De winkelbediende pakt zijn tablet erbij.

Met je vingerafdruk reken je het tv-toestel ter plekke af. Diezelfde dag, op het uur dat je hebt aangegeven, wordt het toestel thuisbezorgd.

from: purplewifi.net

by: Kerry Wright

Location based services are now the norm. From sat navs to google maps on our phone, we all understand that our devices can communicate with satellites or other location technology to try to pinpoint where we are stood.

There are options available to brands and venues who want to take advantage of what Location Based Services (or LBS) can offer, but what are the pros and cons of WiFi versus Beacon technology?

What is WiFi location based technology?

WiFi enabled devices emit regular ‘probes’ when trying to connect to WiFi. WiFi access points can be placed in a certain way inside a venue, so that the position of a given device in the space can then be calculated, using the strength of the phone’s probes and timing to estimate the distance from each AP.

WiFi location can be thought of as an indoor GPS. WiFi based positioning systems can be used where GPS is inadequate for some reason, such as an indoor space, or during signal blockage.

What technology does WiFi LBS use?

There are many methods and technologies used for computing coordinates of a device. Common methods involve the use of RSSI values, using multiple received signal measurements to calculate the source’s location, and fingerprinting, which can also be RSSI based, and collects on-site RF data to map signal measurements to locations.

What is WiFi LBS used for?

WiFi LBS is mostly used in restaurants, hotels, retail, stadia and even in healthcare. For customers, it can be used to provide people with relevant information to approximately where they are standing – for example, to show them money off coupons or direct them where to go on a map. For brands or venue owners, they are able to see (for the first time in most cases) a clearer picture of how people are moving in a physical space, even plotting them as dots on a map. Are there congested points, or areas where nobody goes? How many staff are there in the space? How long are the queue or line times? How could the space be optimised more efficiently?

Pros and cons of WiFi LBS

The main benefit of WiFi is that the technology is available and very widely applicable in most parts of the world. It can already be used with most WiFi hardware and detects all WiFi enabled devices including smartphones and tablets. It is a relatively inexpensive solution.

It doesn’t require the person to open an app on their device or have Bluetooth running. However, WiFi must have a connection to the internet to transfer data. Plus in order to receive permission to interrupt

someone with a message, they need to have logged onto the WiFi or given their permission in another way.

Currently the accuracy of the device pin-pointing is pretty good – approximately 2-5 metres, when configured correctly. For most venues this is adequate enough to give a good picture of what is occurring.

What is a Beacon?

A beacon is a small transmitter that can be placed at a known location, which transmits a continuous or periodic radio signal with limited information content (e.g. its identification or location), on a specified radio frequency.

So what is an iBeacon?

iBeacon is actually just Apple’s term for an ordinary Beacon. The physical Beacon itself has not changed. Apple have recently changed the iOS software to deal with Beacons differently – which is what has changed.

Apple Inc. say that iBeacon is an indoor positioning system, involving “a new class of low-powered, low-cost transmitters that can notify nearby devices of their presence.”

In summary, Beacons can enable a mobile device to react in some way to their presence. Beacons can also tell if a device is very close to them – see how beacon ranging works here. Once the device gets further away it has much more limited accuracy.

What technology do Beacons use?

It uses Bluetooth low energy (BLE), also known as Bluetooth 4.0 or Bluetooth Smart. The beacons come in different formats, including small coin cell powered devices, USB sticks and software versions.

What are Beacons used for?

Beacons work on certain devices such as iPhone 4s and later, Android devices with Bluetooth 4.0 and only Android phones that are 4.3 and later.

Beacons can used to trigger events, such as a notification of discounted items or to tell you where an item you are looking for is located.

How do iPhone and Android phones react differently to Beacons?

Both Android phones and iPhones are constantly listening for ID signals from Beacons.

With an iPhone – the ‘listening’ happens within the OS now, where all your applications Beacon IDs are listed. iBeacons are registered against an application. The OS has first order access to this. The iPhone will then only wake up the relevant application as and when it needs to. This means it doesn’t affect battery power as much.

With an Android phone – any beacon can reach out. That is, Android Applications can be notified of Beacons that aren’t necessarily registered to an application on the phone. This means an Android phone’s battery life will get used up, the more beacons there are out there trying to talk to your phone. The application will get woken up by a relevant Beacon, and then can decide whether it needs to give you a notification, or update the application state / user interface.

So Android arguably have a less efficient, but more ‘open’ approach to Beacons.

Pros and cons of Beacon technology

The benefits of Beacons is that they require very little power due to the Beacons low energy (and therefore the phone doesn’t lose battery). It can provide a very accurate picture of where someone is standing.

However, Beacons only work on certain devices. Beacons are simple devices with a short battery life so at some point would need to be replaced: potentially annually. Whether you’ll pick up a signal from a Beacon will also vary: walls, doors, and other physical objects will shorten signal range (as Apple tells us the signals are also affected by water, which means the human body itself could affect the signals.)The ability to switch them off is very well hidden in the Apple iPhone settings, we’re not sure if that’s a pro or a con!

Messages cannot be delivered to a person’s device unless they have at some point downloaded a relevant application. Which is probably the biggest issue for running effective LBS campaigns in the case of most retailers.

Could WiFi work with Beacons?

When technologies meet and work together they often can become more powerful. In the future we predict WiFi and Beacons working together in spaces. With WiFi providing both guest WiFi, analytics and a holistic macro location solution and beacons providing micro location information – when someone is using the relevant brand’s application.

We thought we’d let the CEO of Purple WiFi, Gavin Wheeldon, have the final word on this:

“Beacons definitely have a future and a place in location tracking. The main drawback for now is the fact that they usually only work when a person has the store/venue application enabled, which limits the number of people who can be reached. In future I can see us partnering up and using Beacons or other low-cost sensors to compliment our WiFi location services, taking advantage of all technology available in order to make our proposition stronger and more accurate.”

from: arstechnica.com

Some, but not all, features will require new hardware.

Almost exactly a year ago, the Bluetooth Special Interest Group (SIG) announced Bluetooth 4.1, an update that improved speed for bulk data transfers, reduced the likelihood of LTE interference, and made it easier for various “smart” devices to talk directly to one another without using a hub like a phone or computer as an intermediary. The final update to the spec laid the groundwork for the introduction of IPv6 to the Bluetooth specification—the newly announcedBluetooth 4.2 completes that work, and devices that support it will be able to access the Internet directly over IPv6 and6LoWPAN.

Other improvements to the specification concern themselves with privacy and speed. With Bluetooth 4.2, Bluetooth beacons attempting to connect to and track your device can’t do so unless you’ve given them permission. Transfer speeds between two Bluetooth devices have also improved by “up to 2.5 times” thanks to increased capacity for Bluetooth Smart data packets, which can now contain about ten times as much data as before.

It was possible for existing Bluetooth 4.0 adapters to support Bluetooth 4.1 with a software update, and we’ve contacted the Bluetooth SIG to confirm that this is also the case for Bluetooth 4.2. Version 4.0 is still by far the most common version of the spec in shipping consumer devices, though mobile platforms like Android Lollipop have begun to add native support for version 4.1.

If you’re interested in learning more, the Bluetooth SIG has published extensive technical information on Bluetooth 4.2 and earlier versions of the spec on this page.

Update: Apparently some but not all Bluetooth 4.2 features will be available as an update for older Bluetooth adapters. “Privacy features may be available via firmware update, but it does ultimately depend on the manufacturer implementation,” a representative for the Bluetooth SIG told Ars. “The increased speed and packet size features will require a hardware update.” The representative is also checking to see whether the FCC will need to recertify older Bluetooth 4.x adapters before they can support Bluetooth 4.2 features. In any case, it doesn’t appear as though older hardware will be able to take full advantage of the newer spec.

from: Wired.com BY KYLE VANHEMERT   11.19.14

 LinkNYC’s plan is to replace New York City’s pay phones with sophisticated pylons.

By this time next year, if all goes according to plan, there will be a new fixture on streets of New York: hundreds of slim aluminum pillars, each providing some of the fastest free internet available anywhere in the world.

The kiosks are part of the ambitious initiative LinkNYC, which earlier this week was chosen to replace the city’s aging and all but forgotten pay phones. Beyond blanketing Gotham in crazy-fast Wi-Fi, the pylons are designed to let people charge their gadgets and look up directions on touch screens. Eventually, they could broadcast emergency messages or provide a place where New Yorkers can provide civic feedback on various topics.

Just as novel is the plan for how city dwellers pay for it. They won’t have to dig into their pockets for spare change or put up with still more taxes. Instead, they must endure advertisements. It’s the same deal we tacitly accept when we use great free apps like Gmail, but IRL: a first-rate service in exchange for having people trying to sell us stuff in ever more precise, ever more determined ways.

One Tower, Designed for Three Screens

LinkNYC is the work of Mayor’s Office of Technology and Innovation and CityBridge, a consortium that includes Qualcomm, Titan, Comark and Control Group. It’s a bold vision but not yet a sure-thing. The plan awaits approval by a handful of city boards, and many logistical questions remain unanswered. If the plan ultimately is approved, however, there could be as many as 400 of these high-tech monoliths—or “Links”—in the Big Apple by the end of next year. The goal is to erect some 10,000 throughout the five boroughs.

The New York firm Control Group was responsible for the UX design of the pillars (it’s also doing the touchscreen slabs being deployed in NYC subway stations). Partner Colin O’Donnell says one unique thing about the pillars is how they tie together interactions across three types of screens: one public, one private, and one somewhere in between. That is, the screen beaming ads from the pillar, the screen on your phone or laptop, and the touchscreen you use on the pillar itself.

Slimmer pillars, without ads, are proposed for residential areas.

That last screen is what links the new structures to phone booths of yore, making them touch points for one-to-one interaction. Passersby will use an Android tablet built into each Link to consult interactive maps, for example, or report broken stop lights. A tactile keypad will let people place free phone calls to anyone in the U.S.

Relying on Android will make it easy to refine apps on the fly and add new ones, O’Donnell says. He sees polling as one possible future use case. “Think about how labor intensive it is to go to a town hall meeting,” he says. He imagines a scenario where you could walk by a Link and answer a few questions about an issue in your neighborhood. Maybe not the ideal model for the future of civic engagement, but potentially a practical one.

Bringing Disruptive Connectivity to the City

Just as phone booths were shared telephones, O’Donnell sees these touchscreens as a shared computer. But the Link’s other two screens are what make it an entirely new infrastructural beast. First are the large displays placed on the sides of those Links installed in commercial districts to project advertisements. (Those in residential neighborhoods will be slimmer, with no screens.) This updates an old idea—telephone booths often were wrapped in ads, and many cities have billboards and ad kiosks. What’s new is that these ads will pay for internet on your phone.

So, about that Wi-Fi. If the plan goes through, LinkNYC’s gigabit connection would be among the fastest public internet available anywhere. Though today’s phones can’t yet take full advantage of such bandwidth, CityBridge claims each pillar will be able to support 250 people within a radius if 150 feet without dipping in speed. Specific logistical details are vague, but the idea is once you’ve signed up, your devices will automatically join the network and stay connected as you move throughout the city.

This, O’Donnell says, is the real mission of LinkNYC: bringing connectivity to all of New York. “And not only accessible connectivity. I’d say disruptive connectivity,” he adds. He insists LinkNYC is commitment to building a first-rate network, not the sort of last-resort free internet you’d expect from an airport, for example.

Though it remains to be seen if LinkNYC can deliver on that promise, the city is keen on the prospect. The mayor’s office says the plan could help “close the digital divide,” freeing lower-income people who primarily use phones for internet access from relying on pricey data plans. It’s a step toward looking at the internet as a service that a city can provide its citizens. As infrastructure, it could give rise to new types of apps and city services that don’t make sense with today’s connectivity.

The Price? Next-Gen Ads

So what’s the catch? Ads. Specifically, those on the sides of the kiosks. Those advertisements are a hugely valuable asset, O’Donnell says. “The real reason why it’s going to work in New York City where it hasn’t elsewhere is because New York is the biggest, most valuable media market in the world.”

Beyond the valuable real estate they occupy, the Link ads will be unprecedentedly sophisticated. The plan, as ever, is to use technology to make them more relevant, more engaging, more contextually-driven. A particular kiosk could change the ad it’s displaying based on what time of day it is, for example, or what events are happening nearby, or even potentially what sorts of people are walking by it, at least in a broad demographic sense.

A prototype Link being set up in Manhattan.

Such a system could provide new avenues for local businesses. O’Donnell sees a future where Joe’s NY Pizza could buy space on the five kiosks in the surrounding neighborhoods, and even program them to deploy when business is slow. The average New Yorker might even get in on the action; one day, you might be able to pay, say, $20 to propose to your spouse on the internet tower outside his or her office. Welcome to the weird world of hyperlocal advertising.

O’Donnell says using lucrative ads to pay for ambitious public services is a new, potentially radical, idea. “I don’t think it’s ever been done before,” he says. At least, not in the real world. On the internet, we’re quite familiar with this arrangement. It’s how we get our free social networks, our free video sharing sites, and our free inboxes.

Some will undoubtedly see this as a Faustian bargain. We’ve sacrificed our personal data for great software, but letting that model seep into our cities somehow seems more pernicious. There was a flare-up recently when it was discovered that Titan, an ad company and LinkNYC partner, was installing Bluetooth radios in existing phone booths in New York City. The tracking involved in this next-generation system could potentially be far more invasive.

And yet, from another perspective, LinkNYC could just be a smart approach to delivering a potentially transformative city service. Infrastructure is hard. Taxes are unpopular. And New York’s been aglow with ads for decades anyway, so what’s the difference? If the plan does go through, and the network is as robust as LinkNYC promises, there’s a good chance many people will see it just like they see Gmail: as a really good, free thing.

The system will make way for more contextually ads—and potentially advertisers.

from: insidefacebook.com

Facebook continues to grow as the dominant social login mechanism around the web, Janrain reports. In Q3 2014, the social network put 2 percent more ground between itself and Google as the main way people log into apps.

46 percent of the social logins around the web happen via Facebook, with Google a strong No. 2 at 34 percent.

Janrain Senior Product Marketing Manager Michael Olson wrote about the current social login landscape:

Despite reports of privacy concerns and young people abandoning the network, Facebook’s value to consumers as a social login provider shows no signs of declining. Facebook increased its lead over Google during the past quarter, marking its second consecutive quarter of growth. Yahoo slipped to its lowest share ever, with Twitter picking up momentum in third place.

After it appeared Google was closing the gap on Facebook in Q1 2014, the social network has pulled away in recent quarters.

Facebook is overwhelmingly the social login mechanism of choice for media sites, as well as entertainment and gaming, but Google is slowly gaining on Facebook in terms of consumer brand sites.

However, there’s one category where Facebook gives way to Google: B2B. Facebook, Google and LinkedIn are battling for superiority, but in Q3 2014, Google is the top login mechanism for B2B sites and apps.

Olson discussed these trends:

Facebook had big gains on entertainment, gaming and music properties during Q3. Its share of logins on these sites grew by nearly 10% in the last year – nearly entirely at the expense of Twitter and Yahoo, both of which lost half the market share they had at this time in 2013.  We believe Facebook’s growth was spurred by the ubiquity of Facebook Login on popular music sites such as Spotify, Pandora and Beats Music, which has helped condition consumers to use Facebook to connect on similar types of sites.

In the hyper-competitive B2B space, Facebook, Google and LinkedIn again traded places, with Google moving ahead last quarter by a narrow margin.

from: Telecompaper Monday 6 October 2014

The increasing use of Wi-Fi does not seem to be radically driving down mobile internet use from the bundle, which indicates that although people use more outside Wi-Fi from their phone, they see Wi-Fi as an addition to their data bundle and not as a replacement, the latest report from Telecompaper showed.

bron: sprout.nl

Retailers aller landen, verenigt u: Uitgever Sanoma neemt via zijn investeringstak SanomaVentures een belang in Locals United, een online platform voor fysieke kledingwinkels.